Με τον όρο δυσαριθμησία υποδηλώνονται οι αυξημένες δυσκολίες που συναντούν ορισμένα παιδιά στην κατάκτηση της μέτρησης/αρίθμησης, καθώς και άλλες συναφείς δυσκολίες. Είναι η δυσκολία του ατόμου να αντιλαμβάνεται τους αριθμούς και τη σχέση των αριθμών μεταξύ τους, στην έκβαση και εκτίμηση μιας αριθμητικής ενέργειας. Οι δυσκολίες αυτές έχουν αποδοθεί από ορισμένους συγγραφείς σε εκ γενετής ανωμαλίες των τμημάτων του εγκεφάλου που ευθύνονται για την ανάπτυξη των μαθηματικών ικανοτήτων. Επίσης άλλοι ειδικοί υποστηρίζουν, ότι η σοβαρή αυτή ανεπάρκεια στην εξέλιξη των αριθμητικών δεξιοτήτων δεν εξηγείται από τη νοητική καθυστέρηση, ανεπαρκή εκπαίδευση, ακουστικά ή οπτικά προβλήματα.

Τύποι δυσαριθμησίας είναι:

• Διαταραχές στην λογική
• Διαταραχές στον προγραμματισμό
• Εμμονή σ’ ένα τύπο λύσης
• Ανεπάρκειες υπολογισμού

Ενδεικτικά συμπτώματα δυσαριθμησίας:

• Δυσκολία στην διάκριση των αριθμών όταν αυτοί εκφωνούνται ως λέξεις, όπως δύο/τρία, ένα/εννιά, δεκατρία/τριάντα, δεκατέσσερα/σαράντα τέσσερα κ.τ.λ
• Δυσκολίες με τα πρόσημα
• Δυσκολίες με την τοποθέτηση των αριθμών για την εκτέλεση πράξεων
• Δυσκολίες με το συνδυασμό πράξεων για την επίλυση αριθμητικού προβλήματος
• Βραδύτητα κατά την εκτέλεση υπολογισμών
• Συγχέουν τις λογικό-μαθηματικές έννοιες περισσότερα-λιγότερα, διπλάσιο- μισό, ένα μέρος-το πολλαπλάσιο, μακρύτερο-κοντύτερο, βαρύτερο-ελαφρύτερο, γρηγορότερο-αργότερο

Αντιμετώπιση της δυσαριθμησίας

Τα μαθηματικά έχουν το δικό τους λεξιλόγιο, την δικιά τους μοναδική ορολογία. Ένας τρόπος λοιπόν για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι τα μαθηματικά όχι μόνο να αντιμετωπίζονται, αλλά και να διδάσκονται σα να ήταν μια δεύτερη γλώσσα. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να περιοριστούν οι δυσκολίες που δημιουργούνται από τη μη εξοικείωση των παιδιών με την μαθηματική ορολογία. Επιπλέον τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται στρατηγικές ‘προσοχής’. Έτσι για παράδειγμα θα μπορούν να ξεχωρίζουν το σύμβολο της αφαίρεσης από αυτό της πρόσθεσης, όταν εμφανίζονται στην ίδια σελίδα ή να ξεχωρίζουν ποια στοιχεία ενός προβλήματος είναι απαραίτητα για την επίλυσή του και ποια από αυτά είναι περιττά. Η ικανότητα του παιδιού να συγκεντρώνεται στο γραπτό του, το βοηθάει να εστιάζει στις μαθηματικές λεπτομέρειες, που είναι πολύ σημαντικές. H διδασκαλία των μαθηματικών από τον ειδικό είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει τα παρακάτω στοιχεία:

• Ανάλυση της θεματικής ενότητας που διδάσκεται(σπάσιμο της ενότητας σε μικρότερα τμήματα και σύνθεση πάλι των επιμέρους τμημάτων σε ολόκληρη την ενότητα).
• Συνεχή επανάληψη και άσκηση.
• Σωκρατικές ερωτήσεις και απαντήσεις (προσχεδιασμένες ερωτήσεις του δασκάλου με σκοπό να εκμαιεύσει την απάντηση και να φτάσει το παιδί στην μάθηση).
• Χρήση της τεχνολογίας.
• Εφαρμογές επίλυσης προβλημάτων.
• Στρατηγικούς υπαινιγμούς
• Η σκέψη του παιδιού πρέπει να στηρίζεται υλικά. Να χειρίζεται αντικείμενα, ακόμα και τα δάχτυλα. Όχι αμέσως σύμβολα, αφηρημένη εκφορά μαθηματικών εννοιών.